pu erh

[bas]

ktore pu erhy najbardziej wam smakują? wedlug mnie wyjatkowo do pu erha pasuja dodatki, zurawina jest swietna!
pil ktos moze pu erha krolewskiego(20-letniego)?

[mariusz]

Ja się przyznaję, za pu erami nie przepadałem dotychczas w ogóle, choć jestem w stanie zrozumieć osoby które są w stanie się nimi zachwycać.

Niedawno jednak faktycznie zdarzyło mi się pić takiego puerha starszego, o nazwie nie powiem nic więcej, bo był to poczęstunek i nie wiem co to było - ale ten smak starej klasztornej biblioteki spowodował we mnie zastanowienie. Nie dlatego żeby był jakiś zupełnie nieznajomy, ale dlatego że pochyliłem się nad nim aby w niego wejść.
I zaskoczył mnie na tyle, że trochę zmieniłem podejście do tej herbaty.

O smakowych wolałbym się nie wypowiadać, bo jedynie wiem ze słyszenia że np. chińska wiśnia jest bardzo zrównoważona i smaczna, a pu erh fitness się 90% osób zachwyca.

Wszystko też uważam zależy od oczekiwań i różnych gustów.

[Michał]

Ja jako, że nie mam wielkiego doświadczenia trudno mi porównywać pu erhy, ale kiedy byłem w "Czarce" spróbowałem białego pu erha... Trudno powiedzieć by smakował jak typowy pu erh. Miał w sobie coś magicznego, niczym połączenie białej herbaty z aromatami, które odkrywało się na nowo z każdym nachyleniem czarki do ust... Polecam każdemu do spróbowania, jednakże odstrasza cena, gdyż za 2 czajniczki (mam na myśli 2 parzenia) płaciłem 18 złotych, a 100 gram tej herbaty kosztuje o ile mnie pamięć nie myli 180 zł.

[Lenwe Tasartir]

Michale, nie przesadzajmy - w takiej postaci pozostaje przy odpowiedniej organizacji w zasięgu każdego. A za to jak to smakowało płaciliśmy całkowicie uczciwie ;-)
Nie miał zbyt wiele wspólnego z smakiem opisywanym przez pana Mariusza - czy Pu erh królewski będzie całkowitą tego przeciwnością? Czy smak herbaty można definiować w odniesieniu do czegoś innego niż jej samej?

[mariusz]

Dziki Puerh, (yesheng) którego mieliście okazję próbować jest niebywałym rarytasem i majstersztykiem. Nie ma jednak prawie nic wspólnego z Pu erhami które znamy, dlatego że nie smakuje i nie wygląda jak one. Stąd zamiast posmaku starej klasztornej biblioteki, czuć w nim podobieństwo do najbardziej wykwintnych białych herbat. Liść, pochodzący bowiem ze starych i dzikich drzew Pu erowych, nie jest poddany żadnej fermentacji.

[white monkey]

do tej pory miałam okazję pić dzikiego pu erha dwa, może trzy razy. jest  pyszny! zbliżony jest to lepszej białej herbaty, choć jak dla mnie smakiem je przebija. oryginalny liść. naprawdę rewelacyjna herbata.

[VVojciech]

Ja polecam po piciu białego pu-erha sięgnąć po Pilsnera Urquella, naprawdę ciekawe  doznania smakowe 

[Tymah]

Piłem białego pu-erha dwa razy. Fantastyczny. I wizualnie, jako susz, i smakowo/zapachowo.

Klasyczne pu-erhy również, od czasu do czasu, lubię. Delektować się nimi zbyt często nie potrafię, ale 2-3 razy na miesiąc ten ziemisty smak bardzo lubię. Wielu pu-erhów jak dotąd nie piłem (bodajże cztery, z czego jeden no-name), najbardziej smakował mi kupiony w e-herbacie Pu-Erh 13 lat.

[white monkey]

wracając do tradycyjnych pu erh`ow..wole te bardziej ziemiste, mają mocniejszy napar i.. są tańsze choc podobno im mniej tego "piwniczanego" smaku i zapachu tym wyższa jego jakość. jak piję np, 13-letniego to wydaje mi się strasznie słaby i dosyć bezbarwny.

[white monkey]

chciałabym się jeszcze dowiedzieć jak to jest tak naprawdę z wiekiem tych herbat. słyszałam kiedyś, że pu erhy nie mają tylu lat, tylko są "obrabiane" w taki sposób aby przypominały herbaty leżakujące 13, 20 lat. proces trwa ponoć dużo krócej...

[Tymah]

Czytałem, że faktycznie oszukuje się w tym względzie na potęgę. Szczególnie przy ciastkach - nawet opakowania są specjalnie tak majstrowane, by wyglądały na długo leżakujące... Ponoć aby trafić na faktycznie kilkunastoletniego pu-erha trzeba się bardzo natrudzić. Informacje zaczerpnięte ze wspomnianego już kiedyś na tym forum bloga http://teamasters.blogspot.com.

[mariusz]

To prawda, herbat Pu erh nie robi się już metodami tradycyjnymi. Jeśli jednak coś przyjęło się i trwa już tak wiele lat (kiedyś czytałem że chyba w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku wymyślono ten proces, ale nie jestem do końca pewien), z czego prawie wszystkie Pu ery są tak robione to jest to już standard.

Polega to w skrócie na tym że tworzy się specjalne warunki w fabrykach aby dokonać fermentacji liścia według unikalnej metody pozwalającej "przyspieszyć czas".

Nazwy typu 5-7 lat, 13 lat itd należy rozumieć w ten sposób że herbaty są zrobione tak i mają mieć takie właściwości jakby przez te lata odbywała się fermentacja w sposób naturalny. Nieliczne wyjątki które owszem są na rynku, a które konkurują z fałszywymi herbatami - osiągają bardzo duże kwoty i w tym przypadku są nadużycia.

Kiedyś natomiast rozmawiałem z takim dosyć ortodoksyjnym miłośnikiem Pu erów i stwierdził że pomimo wielkiego szumu wokół wieku herbaty (im starsza tym ma bowiem większe walory),

oraz szału na pu erh w wielu kręgach - na świecie trochę zaślepieni zostali Ci którzy nie zauważyli przerostu formy, gdyż mniej obecnie osób skupia się na takich parametrach jak dobór liścia i jego jakość oraz ogród, pomimo że to decyduje o prawdziwej wartości Pu erh.

Wiek zatem nie jest tak istotny i bardziej ma to odzwierciedlenie w walorach smakowych (starsza jest subtelniejsza i słodsza).

[Tymah]

Jakiś czas temu zakupiłem zielonego pu-erha Ya Bao. Liście ma ogromnie podobne do tych, jakie miał dziki pu-erh sprzedawany w Czarce, podobnie aromat suszu... Jednak smak już zdecydowanie inny, są co prawda jakieś wspólne nuty, jednak Ya Bao jest - moim zdaniem - zdecydowanie gorszy. Zastanawia mnie skąd w Czarce wzięła się tak niesamowita herbata, czy jeszcze kiedyś będzie, a jeżeli nie - to czy można zdobyć ją choć w jakimś zagranicznym sklepie? Niestety, owe Ya Bao mimo wielkiego podobieństwa zdecydowanie nie ma tej pełni, co dziki pu-erh z Czarki...

[Lukas]

Póki co nie piłem lepszego Pu-erh niż oferowany u Was 20 letni. Całą przygodę z tymi herbatami zacząłem około 4 lat temu, skuszony utratą kilogramów ( i rzeczywiście to działa, zgubiłem kilkadziesiąt kg !!! i do dziś trzymam wagę Od tamtego czasu jednak moje priorytety uległy zmianie i dziś mogę się chyba zaliczyć do grona koneserów, choć ciągle poszukuje

[Tymah]

Czy ktoś wie, jak można w zwyczajnych, domowych warunkach, trzymać pu-erha tak, aby z czasem zyskiwał na wartości? O ile to w ogóle jest w takowych warunkach możliwe?